Zamek biskupi w Lidzbarku Warmińskim – zamek z XIV wieku znajdujący się w Lidzbarku Warmińskim, należący do najcenniejszych zabytków architektury gotyckiej w Polsce. Od 2018 pomnik historii.

Zamek budowano w latach 1350-1401. Prace budowlane rozpoczęto w rok po przeniesieniu z Ornety (niem. Wormditt) do Lidzbarka Warmińskiego (niem. Heilsberg) siediby biskupów warmińskich. Rozpoczęta budowa zamku w jego pierwotnym kształcie realizowana była przez biskupów, od Hermana z Pragi do Henryka Sorboma. Budynek wzniesiono na planie czworoboku o wymiarach 48,5×48,5 m. W czasie kadencji biskupa Sorboma dziedziniec zamku otoczony został dwukondygnacyjnymi krużgankami.

Zamek w Lidzbarku Warmińskim składa się z:

Przedzamcze , Pomieszczenia reprezentacyjne, Kaplica zamkowa, Wielki refektarz, Pomieszczenia wieży wysokiej, Komnata audiencyjna i pozostałe pomieszczenia pierwszego piętra.

• Przedzamcze otoczone jest trzema skrzydłami budowli, które na przestrzeni wieków zmieniały kształt i charakter. Skrzydło wschodnie w obecnej postaci – pałac ufundowany przez biskupa Grabowskiego – użytkowany był przez wójta krajowego i pełnił funkcję sądu. Skrzydło południowe dobudowano pod koniec XVIII wieku przy murze łączącym skrzydło wschodnie z zachodnim. W narożu południowo-wschodnim przedzamcza zachowała się baszta cylindryczna (stan z XVI wieku), a w części centralnej skrzydła południowego wieża bramna z XIV wieku. Najwcześniej, w XIV w., powstało skrzydło zachodnie przedzamcza, które obecny kształt ma od połowy XVIII wieku.

• Pomieszczenia reprezentacyjne wygląd pomieszczeń, a także czasem ich funkcje w lidzbarskim zamku zmieniały się w ciągu wieków. Miała wpływ na to moda i upodobania użytkowników. Na zmiany w sposobie wykorzystania pomieszczeń zamkowych wpłynął też wybudowany przez biskupa Wydżgę pałac, stojący niegdyś przy południowej ścianie zamku.

• Kaplica zamkowa mieści się na pierwszym piętrze w części wschodniej skrzydła południowego. Obecny rokokowy wystrój zawdzięcza ona biskupowi Grabowskiemu. Na temat kaplicy pisał Mieczysław Orłowicz w ten sposób: Wejście do niej herb kardynała Michała Radziejowskiego (1679-88). Sklepienie gwiaździste otrzymało rokokową ornamentykę w XVIII w. kiedy kaplice poddano restauracji, za biskupa Grabowskiego, o czym świadczy jego herb umieszczony obok organów. Jest tu też złocony herb biskupstwa warmińskiego z drewna. Malowidła ścienne średniego pędzla, być może Józefa Korzeniewskiego, nadwornego malarza biskupa Grabowskiego. Ołtarze rokokowe, w wielkim obraz Zaślubin św. Katarzyny, takaż kazalnica i organy. Przy ścianie relikwiarz św. Benedykta z czarnego marmuru. Obrazy ołtarzowe zniknęły w 1945. Zaginiony obraz w ołtarzu głównym zastąpił obraz św. Jerzego (pędzla Józefa Korzeniewskiego) z lidzbarskiego kościoła farnego.

• Wielki refektarz, zwany także salą sądową, obecnie zajmuje wschodnie skrzydło pierwszego piętra lidzbarskiego zamku. Wejście do niego prowadzi z krużganka przez renesansowy portal z piaskowca z datą 1612 i herbem biskupa Szymona Rudnickiego. Pomieszczenie powiększone zostało w czasach biskupa Ignacego Krasickiego przez wyburzenie ściany oddzielającej wielki refektarz (pierwotnie pięcioprzęsłowy) od Izby Sybilli. Obecnie wielki refektarz to sala sześcioprzęsłowa o długości 27 m i szerokości 9 m, zdobiona fryzem heraldycznym z herbami biskupów warmińskich od Anzelma do Wojciecha Ziemby. W refektarzu znajdują się odkrywki najstarszych malowideł z końca XIV wieku. Średniowieczna polichromia przedstawia koronację Marii, a ściany zdobione były polichromią z motywem szachownicy. W pomieszczeniu refektarza eksponowane są zbiory sztuki średniowiecznej Warmii i Prus Krzyżackich. W północnej części pomieszczenia znajduje się płyta nagrobna biskupa Pawła Legendorfa.

• Pomieszczenia wieży wysokiej z wielkiego refektarza jest przejście do znajdującego się na tym poziomie pomieszczenia w wieży wysokiej zamku. Służyło ono jako kaplica domowa biskupów. Wystrój tego domowego oratorium pochodzi z czasów biskupa Łukasza Watzenrodego. Kaplica zdobiona jest scenami ze Starego Testamentu: Adoracja Boga, Mojżesz, Ofiara Abrahama i Św. Jan na Patmos. W kaplicy znajdują się: herb biskupa Watzenrodego obok herbu diecezji oraz herby biskupa Pawła Legendorfa i Mikołaja Tungena. Z korytarzyka łączącego wielki refektarz z oratorium jest zejście w dół do nieoświetlonego pomieszczenia – komnaty więziennej, zwanej izbą zapomnienia. Na środku jej posadzki znajduje się otwór, przez który spuszczano w dół za pomocą kołowrota więźniów skazanych za ciężkie przestępstwa. Pomieszczenie nad kaplicą domową użytkowane było jako skarbiec.
• Komnata audiencyjna i pozostałe pomieszczenia pierwszego piętra. Komnata audiencyjna mieści się w północnym skrzydle zamku. Przechodzi się do niej z wielkiego refektarza lub z krużganka przez marmurowy portal (podobnie jak do kaplicy), ufundowany przez biskupa Radziejowskiego. Z sali audiencyjnej jest przejście do dawnych pokojów prywatnych, w tym sypialni biskupiej. W skrzydle zachodnim zamku mieścił się mały refektarz, a w części skrzydła zachodniego i południowego kapitularz. W pomieszczeniach kapitularza zachowały się malowidła gotyckie: poczet biskupów, scena adoracji N.M.P. przez biskupa Anzelma i inne. Na parterze zamku pod małym refektarzem znajdowała się zamkowa kuchnia. W lidzbarskim zamku znajduje się też czarna kuchnia na poziomie pierwszego piętra. 

Wykorzystywanie pomieszczeń. W czasach gdy nie było jeszcze pałacu biskupa Wydżgi, na pomieszczenia mieszkalne wykorzystywane były pomieszczenia drugiego piętra w skrzydle zachodnim i północnym. Obecnie większość pomieszczeń zamkowych przeznaczonych jest do zwiedzania stanowiąc Muzeum Warmińskie. W lochach znajduje się arsenał i lapidarium, gdzie wystawiono armaty oraz kamienne detale i rzeźby z dawnego pałacu bpa. Jana Stefana Wydżgi. Na parterze prezentowane są zbiory sztuki gotyckiej, portrety, dokumenty związane ze słynnymi mieszkańcami zamku oraz elementy dawnego wyposażenia sal zamkowych. Na pierwszym piętrze znajdują się pamiątki po biskupach warmińskich tj. ornaty, kapy ołtarzowe oraz pokaźny zbiór pamiątek po Ignacym Krasickim. Na drugim piętrze zamku prezentowane jest malarstwo polskie z XIX i XX wieku (m.in. obrazy Juliana Fałata i Józefa Mehofera), zaś na trzecim piętrze zbiór ikon, których znaczna część pochodzi z Wojnowa oraz współczesne malarstwo polskie (m.in. obrazy Jerzego Dudy-Gracza). W refektarzu umieszczono płytę nagrobną bp. Legendorfa z 1494 dłuta Piotra Vischera z Norymbergi.